Dag 1 & 2 Happy New Year from Kochi

Lieve allemaal,

En opeens zit je daar dan... in Kochi of Cochin, Kerala in een internetcafeetje, want ja die plekken waar je gratis online kunt met je laptop zijn nog niet zo makkelijk te vinden. En ook doet mijn GSM, in tegenstelling tot Andhra Pradesh, het hier niet. Maar dat beinvloedt mijn fijne gevoel totaal niet en het lijkt wel of het gegeven 'geduld' mij híer als van nature goed afgaat!

Mijn reis verliep fantastisch! Om 8 uur 's ochtends werd ik opgehaald door Steven, hij had de dag daarvoor aangeboden mij naar Schiphol te brengen. Heel fijn! Nadat ik door hem uitgezwaaid werd en ik door de KLM-collega verzekerd werd van een plek aan boord liep ik door de douane. Ik kocht nog een Happinez, een Nederlandse glossy en een boek. Bij de gate werd de security voor de North Westvlucht grondig en uitgebreid uitgevoerd. Het toestel van NW vertrok om half 11 naar Mumbai, ik kreeg stoel 36A (achterin economyclass, Airbus) en heb daar welgeteld een half uur gezeten. De Amerikaanse Purser was zó genereus mij na de start te upgraden naar de business-class. Wow, wat een geluk! De 7 uren en 45 minuten vlogen letterlijk en figuurlijk voorbij. Alle ruimte en comfort, heerlijk eten en een paar films gekeken, persoonlijke touch van het cabinepersoneel, op die manier is het vliegen fantastisch. Het enige nadeel van al dat business-class reizen is dat je er (te veel ;-)) aan gewend kan raken. Om 23.20 uur lokale tijd (4,5 uur tijdsverschil met Nederland) landde ik voor de 2de keer in mijn leven op Indiase bodem. Aangezien het bijna middernacht was viel er weinig te beleven. Ik werd tijdens de lokale jaarwisseling samen met andere (voornamelijk Indiase) passagiers in transit vervoerd per bus naar de domestic departures van Jet Airways. Mijn vlucht ging pas om 05.40 uur en net als vele andere moest ik de tijd doorbrengen in de uitgestorven vertrekhal voor nationale vluchten. Dat klinkt misschien saai en vermoeiend maar ik werd op ontspannen wijze geconfronteerd met de vriendelijke, geïnteresseerde Indiase (Indian American) reizigers die ik ontmoette in de bus. We hadden de uren samen doorgebracht, pratend en koffiedrinkend en emailadressen uitwisselend. Tja een glaasje Champagne om te proosten op het nieuwe jaar zat er niet in. Maar de gesprekken waren bijzonder, interessant, gezellig en persoonlijk.

Natuurlijk was het ook nu weer de vraag of er plek zou zijn voor mij op de vlucht naar Cochin maar ook dat verliep soepel. Wel moest ik een beetje haasten bij de security omdat ze mij als laatste incheckten, klein half uurtje voor vertrek. Inmiddels was het superdruk geworden, op dat tijdstip in de ochtend vertrokken er vele vluchten dus ik moest nog even scherp blijven om in de juiste bus te stappen naar het platform waar Jet Airways met bestemming Cochin stond te wachten. De vlucht die anderhalf uur duurde, vertrok een half uurtje later dan gepland, economyclass (met een smaakvol warm Indian Veg(etarian) Breakfast en ik kwam om 8.00 uur aan. Een kleine luchthaven, omgeven door palmbomen en veel groen. En de zon, inmiddels was het licht geworden, de aangename temperatuur van 23 graden. Ik voelde me heerlijk, ondanks de vermoeidheid, nam een taxi naar het centrum van de stad (Ernakulam) en hoopte op 'room available' in een hotel wat ik tijdens de vlucht in de LonelyPlanet had uitgekozen. De taxirit duurde ruim een half uur, en ik vond het net als vorig jaar weer geweldig. Het hectische straatbeeld, het drukke verkeer (stinkende motoren, scheurende tuktuks, auto's, stampvolle bussen) het geclaxonneer, al die kleuren en vele immense billboardreclames met mooie Indiase modellen. Het uitgekozen hotel zat vol, de receptioniste wat rondgebeld en nu zit ik in een vergelijkbaar hotel in dezelfde buurt. Een grote, simpele kamer met fan en slechts 2 muggen en 1 spinnetje in de badkamer die inmiddels niet meer leven. Het zou iets schoner kunnen ;-), maar goed, laat ik hier maar meteen aan wennen.

Nadat ik een lekkere douche had genomen viel ik vrijwel meteen in slaap, alle indrukken opslaand. Na 4,5 uur slaap voelde ik me best goed, ben er meteen uit gegaan, wat informatie gevraagd bij de receptie en even door de hoofdstraat gelopen. Veel bedrijvigheid, stoffig en geen Westerse ketens of winkels. Gelukkig ook weinig (zichtbare) ernstige armoede dus die cultureshock blijft me tot nu toe bespaart. Ik was benieuwd, nu ik alleen reis,  hoe mensen naar me zouden kijken of hoe ze zouden reageren. Hier in de straat word ik wel bekeken en nagekeken (voornamelijk de mannen) maar ik voel me er niet ongemakkelijk bij . De meeste mensen spreken Engels (behalve in de supermarkt) en ogen redelijk modern. Zo meteen ga ik uitzoeken waar ik vanavond lekker kan eten en wat ik morgen kan gaan ondernemen. Het verblijf en de cookeryschool van Nimmy & Paul, waar ik zondag naar toe ga schijnt hier niet ver vandaan te zijn, da's  mooi!

Ik voel me heel relaxt, eigenlijk al vanaf het momemt dat we opstegen in Amsterdam. Het is geweldig om al die geweldige indrukken op te doen in het land waar mijn roots liggen.

Nou, ik ga het hierbij laten, de stroom is net ook al een eerste keer uitgevallen, ook dat hoort erbij maar gelukig maakt deze weblogsite constant backups.

Tot gauw!

Liefs Petra