Impulsief

Hoewel ik nog geen vakantieplannen had gemaakt voor dit jaar besloot ik begin 2011 toch twee weken winterverlof op te nemen in maart. Het idee was om weer 'even'  naar India te gaan, de mogelijkheid om Arun in Delhi, Tom & Geetha in Hyderabad en hopelijk ook zuster Mannickyamma in de hoofdstad van Andhra Pradesh te treffen. Hoewel ik in februari al het een en ander in mijn hoofd aan het regelen was kwam ik er achter dat het lastig zou worden om tussen mijn vluchten door het Indiase visum in mijn paspoort te laten zetten. Daarbij bleek na vele telefoontjes naar Hyderabad dat zuster Mannickyamma plotseling niet meer in Hyderabad werkte. Ik kreeg het gevoel dat het nu misschien niet het juiste moment was om naar India te gaan. In de afgelopen jaren geleerd: go with the flow, en als dingen teveel energie kosten dan moet je het loslaten. Afgelopen maandagochtend kwam ik tot die conclusie en kon gemakkelijk van mijn reisplan naar India afstappen.

Met de mogelijkheden die mijn werkgever mij biedt, ligt de wereld vrijwel voor me open, een grote luxe, besef ik me. Mijn wens om een keer naar Indonesië te gaan bestaat al langer, behalve de luchthaven Jakarta heb ik nog nooit voet op deze bodem gezet en lijkt het me een mooie reisbestemming; rust, natuur, groen, lieve mensen en heerlijk eten. Van KLM collega en Facebookvriendin Cathelyne zag ik enkele maanden geleden enthousiaste verhalen en mooie plaatjes van Bali op haar pagina. Een ideale invulling voor deze twee weken! Cathelyne was toevallig thuis en 's middags zat ik onder het genot van een verwarmende kop koffie verkeerd met haar de reistips en adviezen door te nemen...

Vervolgens een kort bezoekje aan de bibliotheek voor een reisgidsje en een goed boek, een paar uur op internet om mijn tickets te regelen en wat aanvullende informatie over Ubud opgezocht. 's Avonds zat ik op de bank en was ik uitgelaten, change of plans...en wat voor plannen.

Dinsdagavond zat ik al aan boord van de KL835 naar Singapore. Voorin helemaal vol, economy class voldoende stoelen, dus helaas geen businessclass dit keer, wel economy comfort. In Singapore zouden we en tussenstop maken om vervolgens door te vliegen naar Denpasar. We vertrokken een uur te laat, de rest van de vlucht verliep, op wat hevige turbulentie na voorspoedig en na 11 uur en 50 minuten landde ik op Singapore Airport. Halverwege de vlucht kwam ik er overigens achter dat het comfort van deze stoel ver te zoeken was. Heel bijzonder, zo slecht heb ik nog maar weinig gezeten. Een attente steward bood mij aan om op de high comfort seat van de crew te zitten. De laatste uren van de vlucht heb ik daar, vergeleken bij stoel 14F, enorm comfortabel doorgebracht.

Het inchecken voor Denpasar ging zeer soepel, de transferbalie vlakbij onze aankomst/vertrekgate, ik kreeg meteen een instapkaart en na een klein uurtje konden we weer aan boord. Ook nu zat ik weer economy comfort class, een lege rij voor mij alleen. Voor de 2,5 uur naar Bali was dit goed te doen. Om 20.15 uur lokale tijd (het is hier 7 uur later) ging het landingsgestel uit en een paar minuten later stonden we op de luchthaven van Denpasar, Bali. Het was een lange reis geweest en ik was blij mijn bestemming te hebben bereikt. Of eigenlijk, bijna bereikt, want ik was op weg naar Ubud.

Ik had thuis nog een kamer in het guesthouse kunnen boeken waar Cathelijne zo enthousiast over was. Een airport pickup service bestond tot ook tot de mogelijkheden en dat leek me erg praktisch. Het duurde echter nog zeker een uur voordat ik de luchthaven uitliep en mijn naam op een van de tientallen bordjes herkende. De rijen voor het aanschaffen voor een toeristenvisum en de rijen daarna voor douane waren erg lang, mijn koffer had al enkelel rondjes op de bagageband gemaakt.

 wordt vervolgd...