Dag 12-15 Varkala

Varkala

Zondagmorgen, ik besloot toch niet met de lokale bus te reizen toen George me liet weten dat ik zou moeten overstappen in Kollam. Het leek me te oncomfortabel en ook gezien de warmte een onprettig vooruitzicht. In plaats van de bus regelde George een taxi voor me die me in ongeveer 3 uur naar Varkala zou brengen. De kosten waren natuurlijk vele malen hoger (1900 roepies=30 euro) dan een buskaartje (+/- 100 roepies= 1,5 euro) maar het was het meer dan waard. Toen ik later de lokale bussen zag rijden op de weg was ik zeer blij dat ik daar niet in zat. Na de laatste lunch in het resort nam ik afscheid van de andere gasten en het voltallige personeel. Arun liep mee naar de taxi, het wandelingetje langs het smalle kanaaltje naar de weg en zwaaide me uit.

Omdat de af te leggen afstand slechts +/- 150 kilometer bedraagt was ik in eerste instantie een beetje verbaasd dat de rit 3 uur zou duren. Maar tijdens de reis besefte ik dat er zelfs buiten de stad veel verkeer is en de wegen soms zeer slecht begaanbaar. Ik had plaats genomen naast de taxichauffeur Sunny zodat ik beter kon 'genieten' van het uitzicht en de stoel me wat meer comfort gaf. Het was een fantastische rit, kwam weer ogen te kort. Vannacht had het voor het eerst geregend en ook de uren naar Varkala regende het nonstop. Grappig om te zien dat de vrouwen (ook mannen) achter op de motor hun bestuurder een paraplu ophouden om niet nat te worden. We passeerden enkele dorpen en een autorikshaw-ongeluk (weggegleden door het natte wegdek) waarbij vele mensen langs de kant stonden en er een korte file ontstond. In één dorp duurde het meer dan een half uur om het kleine centrum te doorkruisen. En het bleef opletten, een weg met 2 rijbanen (een voor onze rijrichting en 1 voor het tegemoetkomende verkeer) wordt optimaal benut, dat wil zeggen meestal ontstaan er minimaal 3 rijbanen en haal je net zolang in op de tegemoetkomende baan totdat er echt geen ruimte meer is. Daarbij veel geclaxonneer en veel groot lichtsignalen. Hoewel ik er aan gewend raak blijft het spannend, vooral wanneer recht voor ons enkele malen een inhalende lokale bus opdoemd en rakelings opzij beweegt wanneer er echt niet meer dan een halve meter ruimte is. Arun had me verteld dat de verkeersdeelnemers absoluut proberen een ongeluk te voorkomen omdat de veroorzaker van een ongeluk de hele bevokling op straat tegen hem krijgt. Soms zelfs met forse ruzie of licht geweld als gevolg. In Kollam nam Sunny een korte pauze om thee te drinken en daarna vervolgden we het laatste stuk naar Varkala.

Voor mijn verblijf in Varkala had ik meerdere suggesties gekregen van de mensen die ik ontmoet had in Alleppey en besloot naar de North Cliff te gaan. Hoewel de drukte (vele resortjes, hotelletjes en de winkeltjes en restaurants) zich daar concentreert leek het me een leuke afwisselingn na de rust en sereniteit van de backwaters. Maar toen ik aankwam bij het uitgekozen resort (nou, ja resort, gewoon een 3-hoog vierkant gebouwtje omringd met allerlei andere zelfde soort resort-gebouwtjes, weliswaar tussen de tropische kokosnootbomen en een doorkijkje naar de zee) merkte ik direct dat ik hier niet lag wilde blijven. De kamer die me aangeboden werd was sfeerloos en zeer basic. Ik had geen zin om verder te zoeken en voor 1 nacht was het een prima kamertje. Nadat ik een verfrissende douche (met koud water, er was voor het eerst geen warm water, nu was het beklemmend warm dus geen probleem) had genomen liep ik het smalle paadje af wat toegang bood naar de cliff. Het uitzicht was, ondanks de grijze lucht spectaculair! Ik stond op de rand van de enorme cliff, beneden mij het strand en de Arbische zee. Een kilometerlange smalle kronkelende promenade vol met souvenirswinkeltjes, internetcafé's, verkopers, restaurantjes en cliffresorts ontsierde helaas de rand van de cliff. Een zeer toeristische omgeving dus. Ik checkte kort mijn email en genoot van een vers klaargemaakte botervis in een van de weinige rustige restaurantjes langs de promenade. Mijn eerste avond dat ik alleen at, heerlijk bijkomend van de autorit en de afgelopen dagen.

De volgende ochtend checkte ik om 10 uur uit en bracht een auto rikshaw me naar Sea Shore resort op de South Cliff van Varkala. Een adresje op aanraden van een van de gasten in Alleppey.

Precies wat ik zocht, een verscholen, rustig, klein resort (8 kamers) met een mooi aangelegde tuin en het fantastische uitzicht op de zee. Zelfs vanaf de veranda van de kamer die ik aangeboden kreeg had ik seaview. Hier zag ik mezelf wel een aantal dagen vertoeven.Ik had nog niet ontbeten en nam een heerlijk uitgebreid ontbijt (pot thee met melk, 2 gebakken eieren, toast met boter en jam en een groot glas verse geperst ananassap), wat geserveerd werd in de tuin. Er zat nog 1 andere gast, Ingrid uit Parijs en we raakten aan de (Franse) praat. Très agréable en we besloten samen het centrum van Varkala te verkennen. We bekeken een Hindutempel (alleen de buitenkant want we waren er niet op gekleed), bezochten een ander resort ter vergelijk en dronken wat op een terras in een binnentuin. In de schaduw want de regen van gisteren had plaats gemaakt voor de brandende zon. Daarna scheidde onze wegen voor de rest van de middag, Ingrid had een massage gepland en ik slenterde genietend langs het strand. Terug aangekomen in mijn resort, na een heftige klim naar boven, nam ik een verkoelende douche. Daarna installeerde ik me net als een paar ander gasten in de tuin op de afbakening van de cliff om de zon onder te zien gaan. Een geweldige zonsondergang, een groot geluksmoment.

Toen ik terugliep naar mijn kamer kwam ik in gesprek met Olle, een aardige vent uit Kopenhagen. We dronken een biertje op zijn veranda en besloten te wachten tot Ingrid terug zou zijn om samen te gaan eten.

to be continued...